کدخبر: ۷۷۳۲۶
۱۹ تیر ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۴۸
چاپ

دلنوشته شاعر کهگیلویه و بویراحمدی برای جنگل های سوخته زاگرس/به کجا باید فریاد کرد و شکوه بر کِه بَرَم

شاعر کهگیلویه و بویراحمدی، دلنوشته ای در مورد جنگل های بلوط گچساران که در روزهای گذشته دچار آتش سوزی شد، منتشر کرد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،در ادامه دلنوشته «اکبر دهبان نژادیان» شاعر توانمند هم استانی آمده است .

کوههای سر به فلک کشیده  منطقه ی نارک گچساران زبانه کشیده است، کار از فریاد و نعره گذشته و به آتش رسید، آری کوه های ریش سفید و پیر زمین که همسن تاریخ می باشند دردهای درون را زبانه کشیده اند، برگ های سبز و اقاقی و قناری و بلبلان و آهوانِ در آغوش خویش را به قربانگاه بُرد تا شاید فرماندهان و قهرمانان پوشالی پشت بلندگوها و بر صندلی های چرخ دار تکیه داده از خواب برخیزند ...

اندوه مردم زجر کشیده را درختان سبز و  پرندگان آسمان، آتش نعره زده اند تا شاید مالکان صندلیِ قدرت و چپاولگران ثروت در سرزمین نجیبان بفهمند ولی افسوس...

آری این اشک زاگرس هست به یاد قهرمان و شهید سبز البرز زارعی، ولی افسوس...

افسوس که طمع قدرت و هوس ثروت چشمان مسندنشینان را کور و گوش هایشان را کَر کرد و نمی بینند و نمی شنود و همچنان نه جنگل بلکه تکه های وجود مردم زاگرس در آتش می سوزد.

زاگرس و درخت بلوط این دوست و یار دیرین کهنسال را فقط مردم زاگرس می فهمند و با آتش گرفتن هر برگ از درختان زاگرس خون گریه می کنند.

بر تیهو و قناری و کبک نیمه سوخته اشکمان جاری ست و شیونِ رود رود ناتمام.

آری زبانه کشیدن نهایت درد است و در خویش سوختن نهایت بی پناهی.

پرندگان که بچه های طبیعت اند و درختان که ریه های تنفسی جهان اند چنین سوختن و سکوت انسان را نهایت اندوه است.

به کِه و کجا باید داد زد و فریاد کرد و شکوه بر کِه بَرَم.

انتهای پیام/

نظرات

نظرات شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد.

پربیننده ترین ها

آخرین اخبار