مکتب امام خمینی (ره)؛ مکتبی تمدن ساز

یدالله مرادی، تحلیلگر مسائل سیاسی در گفتگو با آفتاب گچساران؛ در خصوص ضرورت تبیین ابعاد مکتب امام خمینی (ره) در جامعه گفت: در تاریخ ملت‌ها؛ بزرگ‌مردان و زنانی هستند که همیشه نام، عملکرد و مرامشان بر زبان‌ها جاری است و نقش ماندگار تاریخ یک ملت، هویت فکری و تحول‌آفرینی یک جامعه، یک مکتب و آزادی‌خواه بشریت شناخته می‌شوند، اگرچه ملل دارای تاریخ تمدن کهن و دارای پیشینه فرهنگی، فکری و حکومتی از این چهره‌ها بیشتر داشته و دارند.

وی افزود: در قرن معاصر اندیشمندانی داشته‌ایم که هرکدام چه با قلم، چه با قدم و چه با گلوله و قیام چه در جنگل و کوه و چه بر منبر و حوزه، تلاش نمودند تا ماهیت نظام سلطه، استبداد رضاخانی، انحراف نظام مشروطه و چهره مخملی استکباری را بیش‌ازپیش هویدا و در استقرار یک نظام مردمی، عادلانه و اسلامی برای دستیابی به پیشرفت و توسعه همت گمارند و سر سازش و تسلیم فرود نیاوردند تا مسیر مبارزه و آزادیخواهی و اصلاحات اجتماعی هرکدام به نحوی و متناسب با شرایط زمان خود در سطحی را محقق کنند.

مرادی تصریح کرد: هرچند تاریخ ایران همیشه برمدار فردی و فردیت و چهره‌ای متشخص ورق خورده و تا حدودی رنگ کیش شخصیت گرفته است اما در دوران معاصر تشکلات و انجمن‌هایی هم پدید آمدند و کم‌کم چراغ آگاهی‌بخش و تلاش برای تعیین مسیر توسعه‌یافتگی را روشن کردند که در این میان قشر روحانیت به‌واسطه سازمان‌دهی تاریخی و برخورداری از محوریت مرجعیت با دور بودن از ساختار قدرت رسمی و عدم وابستگی مالی به دولت‌ها نیز منظم‌تر، دقیق‌تر و فراتر از احزاب و گروه‌های سیاسی توانستند هویت قشری و فکری و همچنین همراهی و هماهنگی با طبقات اجتماعی را حفظ کنند و تا آنجا آمدند که مدعیان مکاتب سیاسی و فکری در چارچوب‌های لیبرالیستی و کمونیستی و ناسیونالیستی نتوانستند آرمان‌ها و اهداف عالیه مردم را محقق نمایند و هرکدام با موانع و مشکلات خاص خود در فرهنگ کهن و دینی ایرانی با ناکامی مواجه شدند.

تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: از این مرحله بود که برای اولین بار عالمی تیزهوش، چهره‌ای روحانی، عبا بر دوش و نعلین برپا با درک موقعیت و احساس مسئولیت و روحیه انقلابی گری و سیاسی توانست طرحی نو دراندازد و جهان فکری و مکاتب سیاسی را کیش‌ومات نماید و آن‌کسی نبود جز امام (ره) و بی‌جهت هم نیست که باید قرن بیستم را بنام این شخصیت نام‌گذاری کرد.

وی افزود: امام (ره) با طرحی که در خاورمیانه مرکز ثقل تحولات جهانی پدید آورد نیز به ایران و عزت و شخصیت و جایگاهی مرجعیتی بخشید، به شیعه و اسلام هم روحیه و هویتی سیاسی، حکومتی، اجتماعی را شکل داد، به منطقه خاورمیانه و غرب آسیا توجه و ارزشی نوین و تحول‌آفرین را رقم زد، به تمام مبارزان و آزادی‌خواهان و ملل محروم و مستضعف حیات ویژه‌ای عطا کرد.

مرادی در ادامه اظهار کرد: اگرچه این مهم و کارکرد ناشی از درک نیازهای جهان امروز و آگاهی‌بخشی برمدار اسلامی و همچنین ناشی از عدم وابستگی فکری، سیاسی، نظامی و حتی اقتصادی بود و این در حالی است که امام (ره) متکی به باورمندی قرآنی و تمسک به اهل‌بیت علیهم‌السلام بود که خود به‌منزله به صحنه آوردن دین با تطبیق به معارف اصیل اسلامی و استخراج احکام دینی روز با پیشرفت‌های زمان بود.

تحلیلگر مسائل سیاسی تصریح کرد: بااین‌حال رمز توفیق امام (ره) برجستگی شخصیتی ایشان بود که در ایجاد و هدایت نهضت فراگیر اسلامی در سرزمینی با شناسنامه‌ای پرافتخار از تمدن کهن منادی توحیدی شد که ادامه‌دهنده رسالت سنگین پیامبر اسلام (ص) و راهگشای جامعه‌ای مهم از مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام، با سنگ ترازوی عدل و امامت شد.

مرادی بیان کرد: امام (ره) ردای دینی بر تن داشت اما ردای سیاست و حکومت را هم جلا بخشید در ذیل تفکر «دین عین سیاست»، قانون اساسی و نظام حکومتی را شکل داد. برمدار جمهوریت، اسلامی‌ات و تزکیه را چاشنی تولد انسان دوران حاضر قرارداد نه صرفاً در حوزه علمیه که مدرسه و دانشگاه و اصول علمی روز را برای اقشار مختلف جامعه بکار گرفت.

وی افزود: حقیقتاً باید امام (ره) را نگاهبان، پاسدار دین، دیانت و شریعت دانست که بازنده نگاه‌داشتن اصول و ارزش‌های اسلامی و مدافع آن‌ها در برابر صدها شبهه و طوفان شک و تردید و دگرگونی توانست مسیر احیای دین بر اساس تحولات روز را مدیریت نماید و همچنین نیازها، شرایط و بسترهای اجتماعی زمان را موردتوجه ویژه قرارداد تا انقلاب اسلامی را به‌عنوان طرحی نو برای تعیین مسیری نو جلوی بشریت امروز قرار دهد.

مرادی گفت: انقلاب اسلامی ابزار پیشبرد اهداف بلند این شخصیت جامع بود که جامعیت او در ابعاد متعدد شخصیتی و چهره‌ای ساخت که نه در تاریخ ایران، خاورمیانه، آسیا، ملل مستضعف بلکه در تاریخ شیعه و اسلام برای همیشه تاریخ جاودان باشد و سیره و خط‌مشی امام (ره) الگویی تحول‌آفرین برای همه جوامع باشد.

تحلیلگر مسائل سیاسی در پایان هم گفت: بنابراین نام و جایگاه این شخصیت والا و ماندگار تاریخ معاصر ایران را در فضای محدود و مقطعی جریانات داخلی سیاسی و به شکل روزمرگی بکار نگیریم و اندیشمندان در تبیین و تعریف و معرفی ابعاد وجودی‌اش بیش‌ازپیش تلاش نمایند.

انتهای خبر/