هیچ برچسبی به قشقایی نخواهد چسبید/ قشقایی برای این نظام و ملت ثابت شده است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،هومن جمشیدی-امروزه پیشرفت و تکامل در جامعه بشری اساس و الزام یک زندگی مدرن است.مدرن نه به معنای لاکچری بلکه به معنای رفاه فرهنگی اجتماعی زندگی سالم که حق مسلم هر هموطن چه در شهر و چه در روستا هاست که برای رسیدن به این مهم باید تلاشهای همگانی نمود، یعنی مسئولین و مردم.

باید دانست که انسان بخاطر موضوعات کوچک و بی اهمیت به دنیا نیامده، پس باید مسیر درست را برای آن انتخاب کند و لازمه آن تفکر با اندیشه سالم است.درواقع اولین گام برای پیشرفت و موفقیت در زندگی تفکر سالم میباشد و باید پذیرفت زمانی مسیری بهترین انتخاب خواهد بود که اندیشه انتخاب، ماه عسل تفکرات و خرد جمعی باشد لذا مقدمه را خلاصه و به اصل موضوع پرداخته.

در جامعه امروزی نقد منصفانه و مطالبه گری شهروندی را میتوان از موثر ترین راه های موفقیت و پیشرفت و در نهایت رسیدن به نتیجه مطلوب دانست.در واقع این دو مهم را میتوان از ویژگی های یک جامعه پویا و با انگیزه خواند و جامعه بدون نقد و مطالبه را جامعه ای مرده و بدون هدف قلمداد نمود؛ همانطور که امام خمینی ره فرمودند در جمهوری اسلامی ایران همه باید با انتقاد ها و طرح شکایات راه را برای سعادت جامعه باز کنند.

پس نقد سازنده و مطالبه گر دلسوزانه در چهارچوب قانون حق مردم است و بارها فرمایشات و تاکید مقام معظم رهبری را بر این دو اصل مهم شنیده ایم.لذا بهترین روش برای ایراد در این مقوله، تحقیق و اندیشه دلسوزانه، همچنین ارایه ایده و راهکار در زمینه مطلوبیت کیفی عمل خواهد بود.

در این راستا دو شیوه سازماندهی شده رسمی و ساختاری و بالعکس فردی و خودجوش از روشهای متداول مطالبه گری خواهند بود که لازم به ذکر است این مطالبه گری با انتقاد در جهت منافع شخصی سودجویانه متفاوت است.

در نتیجه مطالبه گری رویکردی سیاسی در قالب فرهنگی و اجتماعی است که خواست و اراده مردم را به صورت انفرادی، گروهی و جمعی (محله ای، منطقه ای، طایفه ای و یا صنفی و…) به منظور توسعه همه جانبه جامعه به مسئولین مربوط و دستگاه های ذی ربط ارایه و بازگو میکند.
البته امروزه برای راهبردی شدن و کیفیت بهتر عمل برای پیگیری مطالبات گروهی و جمعی اینکار با انتخاب یک یا چند نماینده از میان جمع مطالبه کننده بصورت وکیل انتخاب میگردد مثل انتخاب شورا و دهیارها و…

حال جای سوال دارد با تمام این تفاصیل چرا هرگاه از مطالبات یک ایل بزرگ یا شفاف تر گفت ایل قشقایی سخن گفته میشود پای ده ها حرف و حدیث از سهم خواهی تا برچسب ناسیونالیسمی به این ایل سترگ زده میشود کمااینکه هیچ برچسبی به قشقایی نخواهد چسبید چرا که قشقایی برای این نظام و ملت ثابت شده است.

لذا بازگو خواهم نمود قشقایی هرگونه نگاه قومیتی آن هم از نمونه های اخیر را ناشایست و محکوم میشمارد چرا که خود زخم خورده این تبعیض است و کم درد نکشیده اما مطالبه گری صحیح در چهارچوب قوانین را حق قانونی خود میداند و زمانی که وکیل های بی کفایت و لیدر های خودخوانده، ناتوان از مطالبه گری، سکوت پیشه کنند و ناز پرورده کوته فکران بر خلاف زیبایی نامش با بی مهری از نبود انصاف گلایه می کند تا ضعف توان و کوتاهی انصاف توقعات خود را پشت جریانات سیاسی و خدمات دیگران بپوشاند، این جوانان دلسوز و فرهیخته خواهند بود که فریاد اویان سر دهند، چرا که باور دارند قشقایی با تمام ناملایمتی های این روزها تنها خود مرحم دردهایش است.

و در آخرکلام، میدانیم که خواسته های هرکس به اندازه وسعت دید اوست، پس بیایید فرصت زیبا زندگی کردن را به کوچک مجازی دنیا و ناتوانی خود نابود نکنیم.درد، بوستان آباد و گلستان باباکلان نیست. درد زخم کهنه است…

انتهای پیام